Japan heeft zo'n rijke theecultuur, die wordt gekenmerkt door traditie en innovatie. Het is de bakermat van de 'Weg van de Thee' en de theeproductieprocessen zijn uniek. Hier is een snapshot. Kom voor meer informatie gerust langs in onze winkel en blader door de prachtige boeken die we hebben liggen om meer te lezen over de ongelofelijke Japanse theecultuur!
De lange geschiedenis van Japan met thee gaat terug tot vóór de 9e eeuw, met boeddhistische monniken die terugkeerden van pelgrimstochten naar China. De monnik Saichō, de erkende stichter van het Tendai-boeddhisme, is ook beroemd omdat hij aan het begin van de 9e eeuw thee terugbracht naar Japan. Maar het is de monnik Eisai, de stichter van de Rinzai-school van het zenboeddhisme, aan wie wordt toegeschreven dat hij de basis legde voor de grote theecultuur die in Japan ontstond. Hij plantte theezaden en schreef het boek Kissa Yōjōki (Thee drinken voor de gezondheid) aan het begin van de 13e eeuw. In de daaropvolgende eeuwen werd thee een vitaal onderdeel van verschillende aspecten van de Japanse samenleving: als meditatiemiddel voor monniken, als onderdeel van de samurai-levensstijl en als onderdeel van het sociale leven van Japanse edelen.
Ga naar de 15e en 16e eeuw, toen Taken Doo en Sen no Rikyu, discipelen van de monnik Murata Shuko, een grote invloed uitoefenden op de ontwikkeling van chadō, of de Weg van Thee. De Weg van Thee wordt soms, vooral in Europa, geïdentificeerd met chanoyu, of de Japanse theeceremonie, en legt de nadruk op schoonheid in eenvoud, hierbij gebruik makend van spirituele, ethische en esthetische principes.
Er volgde een periode van isolatie in Japan, die duurde van het midden van de 17e eeuw tot het midden van de 19e eeuw, onder het beleid van sakoku, dat het contact met andere naties strikt beperkte. Gedurende deze periode ontwikkelden Japanse ambachtslieden originele methoden voor het verwerken van thee om het unieke, hartige karakter te produceren waar Japanse thee tot op de dag van vandaag bekend om staat.
De historische innovatie die tot op de dag van vandaag kenmerkend is voor veel Japanse groene thee, is het gebruik van stomen om oxidatie in de geoogste theebladeren te stoppen. Door het blad te verwarmen en zo het oxidatieproces te stoppen, blijft de kleur en het frisse karakter van groene thee behouden. Chinese ambachtslieden - toen en nu - stoppen de oxidatie van groene thee voornamelijk door de bladeren in woks boven vuur te verhitten, wat vaak een geroosterde smaak aan de thee geeft. Stomen daarentegen behoudt meestal de hartige smaken, vaak grasachtig en doet zelfs denken aan kelp of zeewier, waar Japanse thee zo beroemd om is.
Er worden ook andere technieken gebruikt om de sublieme kleur van de beste Japanse groene thee te behouden. Voor de beroemde gyokuro-thee plaatsen boeren aan het einde van de groeiperiode bedekkingen over de bladeren om ze gedurende minstens twintig dagen in de schaduw te leggen, waardoor de productie van theanine wordt gestimuleerd, wat de kleur en smaak van de bladeren intensiveert. Schaduwbladeren worden ook gebruikt om matcha te maken, die bijzondere thee in poedervorm die niet wordt getrokken en uit het kopje wordt gehaald, maar met zorg door de drank wordt gemengd en geconsumeerd.
Vandaag de dag is Japanse thee een opmerkelijke combinatie van oud en nieuw. Japanse theeproducenten oogsten theebladeren met de modernste technologieën voor extreem fijne theeën, en de beste theeën worden vaak gemaakt van een mix van bladeren uit meerdere tuinen. Deze innovaties vereisen extra zorg en vakmanschap bij het beoordelen en selecteren van de blaadjes voor het eindproduct. Wij hebben dezelfde zorg besteed aan het samenstellen van een dynamische mix van unieke Japanse theesoorten, met liefde gemaakt en geselecteerd.